Πριν από λίγες ημέρες και ενόψει των εορτασμών –για τους καθολικούς- της Ανάστασης και του Πάσχα, έλαβα μέσω email ένα κείμενο, μεταφρασμένο, από φίλο που βρίσκεται στην Ισπανία, το οποίο μου προωθούσε από άλλον φίλο του και πάει λέγοντας.

Συγγραφέας του κειμένου είναι -από ό,τι φαίνεται- ένας καθηγητής της ιστορίας των θρησκειών στο πανεπιστήμιο του Οβιέδο, ο οποίος υποστηρίζει μία ενδιαφέρουσα θεωρία για την εβδομάδα των Παθών και τις τελευταίες ημέρες του Ιησού.

Ακολουθεί απόσπασμα.

«… Αποκλείοντας λοιπόν την περίπτωση της Ανάστασης δεν μένουν παρά δυο ενδεχόμενα:

  1. ο Ιησούς πέθανε πάνω στον σταυρό, και το σώμα του είχε την τύχη που έχουν τα σώματα όλων των πλασμάτων μετά το πέρας της ζωής τους ή
  2. ο Ιησούς δεν σταυρώθηκε εξαρχής, πράγμα που σημαίνει ότι κάποιος άλλος ήταν στην θέση του.

… Η δεύτερη περίπτωση, τώρα, έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον και φαίνεται ότι πολλά ζητήματα που αποτελούν μυστήριο ή πεδίο αντιπαράθεσης σε σχέση με τις τελευταίες ημέρες του Ιησού εξηγούνται με απλό και σαφή τρόπο.

Έτσι ο Ιησούς, μετά από προτροπή ομάδας έμπιστων ακολούθων με εκπρόσωπο τον Ιούδα και κάτω από το βάρος των απειλών για την ζωή του από την στιγμή που πλησίασε την πόλη της Ιερουσαλήμ, συναινεί στην ιδέα να βρεθεί ένας σωσίας ο οποίος θα τον αντικαθιστά σε εμφανίσεις όπου ο κίνδυνος θα ήταν ιδιαίτερα μεγάλος. Το έργο αναλαμβάνει ο ίδιος ο Ιούδας, που σε διάστημα λίγων ημερών ανακαλύπτει έναν κάτοικο από την ευρύτερη περιοχή που μοιάζει ικανοποιητικά έως πολύ στον Ιησού. Ο τελευταίος και ο σωσίας του γνωρίζονται και πράγματι, στην αρχή λιγότερο μα με το πέρας των ημερών όλο και περισσότερο, ο σωσίας υποκαθιστά τον Ιησού, κυρίως τα βράδια.

Καθώς οι ημέρες περνούν και μετά την είσοδο του Ιησού και των μαθητών του στην πόλη της Ιερουσαλήμ, οι απειλές για την ζωή του Δασκάλου είναι πλέον πολλές και σοβαρές, ο Ιούδας προσεγγίζεται από τον Άννα, αποφασίζει να προδώσει τον Ιησού για τριάντα αργύρια, σε συμφωνία όμως με τον Δάσκαλο: το πρόσωπο που θα παραδοθεί στους Ρωμαίους, θα πάει στον Ηρώδη, στον Πιλάτο, θα βασανιστεί και θα εξευτελιστεί είναι ο σωσίας του Ιησού. Την ημέρα της απόφασης για τον θάνατο ή όχι του υποτιθέμενου δασκάλου, το πλήθος και οι ακόλουθοι του Ιησού θα ζητούσαν την απελευθέρωσή του και η δύναμη του κινήματος θα μεγάλωνε.

Στον κήπο της Γεσθημανής -και δίχως να το γνωρίζει κανένας από τους άλλους μαθητές- μπαίνει στον κήπο ο Ιησούς και βγαίνει από αυτόν ο σωσίας του, τον οποίον και φιλάει, προδίνοντάς τον ο Ιούδας. Ο Πέτρος φαίνεται να αντιλαμβάνεται ότι κάτι δεν πάει καλά, για αυτό και αρνείται ότι γνωρίζει αυτόν τον άνθρωπο τον φερόμενο ως Ιησού. Ο σωσίας μπροστά στους Ρωμαίους παραμένει σιωπηλός και όταν απαντά το κάνει με συγκεκριμένες εκφράσεις, γνωστές και χιλιοειπωμένες από τον Ιησού. Οι μέρες είναι εξαιρετικά δύσκολες, ο Ιούδας και ο Ιησούς παρακολουθούν δίχως να μπορούν να παρέμβουν, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή προκριμένου να αποκομίσουν μεγαλύτερα οφέλη.

Δυστυχώς, όμως, τα πράγματα δεν πηγαίνουν σύμφωνα με το σχέδιο και ο σωσίας οδηγείται στον σταυρό. Εκεί λέει στην Μαρία ότι δεν είναι γιος της και πεθαίνει σε παραλήρημα, λόγω της κούρασης και των βασανιστηρίων. Ο Ιούδας δεν αντέχει το βάρος του θανάτου ενός αθώου ανθρώπου και βυθισμένος στις ενοχές και την αίσθηση αποτυχίας του κινήματος, αυτοκτονεί. Ο Ιησούς, περισσότερο μόνος από ποτέ, κρύβεται σε σπίτια απολύτως έμπιστων φίλων και προσπαθεί να συλλάβει τα νέα δεδομένα. Εάν και βυθισμένος στην θλίψη για τον χαμό δύο ανθρώπων -ενός αγαπημένου φίλου και ενός σχετικά άγνωστου που προσφέρθηκε να δώσει και την ζωή του στον αγώνα ενάντια στην Ρωμαϊκή κατοχή- αποφασίζει να αξιοποιήσει τον άδικο θάνατο του σωσία προς όφελος του κινήματος και εμφανίζεται τρεις ημέρες μετά την σταύρωση στις δύο γυναίκες μπροστά από τον τάφο, έχοντα ήδη φροντίσει να μεταφερθεί το άψυχο σώμα έξω από αυτόν. Μερικές εβδομάδες αργότερα εμφανίζεται στους μαθητές του δηλώνοντας ότι ήρθε η ώρα η διδασκαλία να εξαπλωθεί σε όλον τον κόσμο.

Κάποιοι φρόντισαν να απομακρύνουν τον Θωμά από το δωμάτιο.»

caravaggio