Dark Simpsons (by Banksy)

Δείτε το όσο παίζει ακόμη.

T.V.: The Best Condom

Από το blog ΑΝemos.

Ναι, έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά, αλλά να… πάντα υπάρχει χώρος για κάτι παραπάνω:

Γιατί υπάρχουν τόσα πολλά ιδωτικά τηλεοπτικά κανάλια στην Ελλάδα;

Γιατί και με ποιους τρόπους αδειοδοτήθηκαν;

Γιατί και με ποιο αντίτιμο έχουν πρόσβαση σε δημόσια συχνότητα (σα να λέμε σε δημόσιο χώρο…);

Γιατί  επιτρέπεται να εκπέμπουν πανελλαδικά;

Δείτε και αυτό έτσι για επιδόρπιο.

Τέλος, διαβάστε ΑΥΤΟ οπωσδήποτε!

Αφιερωμένο εξαιρετικά (σε όσους -τέτοιους καιρούς- ηθικολογούν από άμβωνος, βλ. πολιτικούς, δημοσιογράφους, ιερωμένους και λοιπούς)

Από το βιβλίου του John Grey «Αχυρένια Σκυλιά» Εκδ. οκτώ, 2008 (thanx fofino) [Και άλλος John Grey εδώ]

Κληρονομούμε την πεποίθηση -ή το πρόσχημα- ότι οι ηθκές αξίες έχουν προτεραιότητα σε σχέση με όλα τα υπόλοιπα πολύτιμα πράγματα από διάφορες πηγές, κυρίως όμως από τον χριστιανισμό. Στη Βίβλο η ηθική είναι κάτι που προέρχεται πέραν του κόσμου: ορθό είναι αυτό που επιβάλλει ο Θεός, λάθος αυτό που απαγορεύει. Και η ηθική είναι σημαντικότερη από οτιδήποτε άλλο -τις υπέροχες πορσελάνες, φερ’ ειπείν, ή την ωραία εμφάνιση- επείδη τη στηρίζει το θέλημα του Θεού. Αν σφάλλετε -αν δηλαδή δεν υπακούτε το Θεό- θα τιμωρηθείτε. Οι ηθικές αρχές δεν είναι απλώς πρόχειροι κανόνες για να ζείτε καλά. Είναι επιταγές στις οποίες πρέπει να υπακούτε.

… Να μια αληθινή ιστορία. Ένας φρουρός βίασε ένα δεκαεξάχρονο κρατούμενεο σε ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης. Γνωρίζοντας ότι κάθε κρατούμενος που εμφανιζόταν στην πρωινή επιθεώρηση χωρίς σκούφο πυροβολούνταν πάραυτα, ο φρουρός έκλεψε τον σκούφο του θύματος του. Άπαξ και τουφεκιζόταν το θύμα, ο βιασμός θα ήταν αδύνατον να αποκαλυφθεί. Ο κρατούμενος γνώριζε πως ο μόνος τρόπος ήταν βα βρει έναν σκούφο. Έτσι, έκλεψε τον σκούφο ενός άλλου συγκρατουμένου του, που κοιμόταν στο κρεβάτι του, και ο κρατούμενος αυτός έζησε για να αφηγθεί την ιστορία. Ο άλλος κρατούμενος τουφεκίστηκε.

Ο Roman Frister, ο κρατούμενος που έκλεψε τον σκούφο, περιγράφει το θάνατο του συγκρατουμένου του ως εξής:

Ο αξιωματικός και ο κάπο περπατούσαν ανάμεσα στις σειρές […] εγώ μετρούσα τα δευτερόλεπτα ενόσω εκείνοι μετρούσαν τους κρατούμενους. Ήθελα να τελειώνει. Είχαν φτάσει στη τέταρτη σειρά. Ο ασκεπής δεν ικέτευσε για τη ζωή του. Όλοι γνωρίζαμε τους κανόνες του παιχνιδιού, τόσο αυτοί που σκότωναν όσο και αυτοί που σκοτώνονταν. Τα λόγια ήταν περιττά. Ο πυροβολισμός ήχησε χωρίς προειδοποίηση. Ήταν ένας σύντομος, ξερός γδούπος δίχως ηχώ. Μια σφαίρα στο μυαλό. Πυροβολούσαν πάντα στο πίσω μέρος του κρανίου. Γινόταν πόλεμος. Τα πυρομαχικά  έπρεπε να χρησιμοποιούνται με φειδώ. Δεν ήθελα να ξέρω ποιος ήταν. Ήμουν χαρούμενος που ήμουν ζωντανός.

Τι λέει η ηθική σχετικά με το τι όφειλε να κάνει ο νεαρός κρατούμενος; Λέει ότι η ανθρώπινη ζωή δεν έχει τίμημα. Πολύ ωραία. Μήπως θα έπρεπε λοιπόν να συγκατατεθεί και να χάσει τη ζωή του; Ή μήπως το ότι η ζωή είνα ανεκτίμητη σημαίνει πως ήταν δικαιολογημένος να κάνει οτιδήποτε για να σωθεί; Η ηθική υποτίθεται πως είναι οικουμενική και κατηγορική. Όμως η ιστορία του Roman Frister διδάσκει πως η ηθική είνα μια διευκόλυνση στην οποία βασιζόμαστε σε ομαλούς καιρούς.

On Spanking (seminar about being an active viewer)

Liberal Viewer’s Channel